Naskórek to zewnętrzna warstwa skóry, pozostająca w bezpośrednim kontakcie ze środowiskiem. Podstawowymi komórkami naskórka są keratynocyty - komórki nabłonkowe, przemieszczające się od warstwy podstawnej w kierunku powierzchni skóry, ulegające zrogowaceniu i ostatecznie złuszczeniu. Poza nimi, w naskórku rozmieszczone są komórki o specjalnym przeznaczeniu :

1. melanocyty - komórki pigmentowe
2. komórki Langerhansa - rozproszone detektory układu odpornościowego
3. komórki Merkela - receptory powiązane z układem nerwowym

Melanocyty zazwyczaj znajdują się w warstwie podstawnej naskórka (położonej najgłębiej), natomiast ich często długie wypustki sięgają w głąb warstwy kolczystej. W melanocytach przebiega proces melanogenezy, w którym wytwarzana jest melanina - naturalny barwnik skóry występujący w skórze, włosach i tęczówce człowieka. Proces melanogenezy jest złożony (tak jak większość procesów zachodzących w naszym organizmie), a regulują go witaminy, bioelementy, hormony oraz promieniowanie UV (pobudza).
Melanina jest gromadzona w postaci ziarenek, w pęcherzykach zwanych melanosomami i przekazywana do komórek naskórka za pomocą długich, wiotkich wypustek. Jeden melanocyt zaopatruje w ziarna melaniny przeciętnie 36 komórek nabłonkowych (keratynocytów).

Pod wpływem bodźców - czynników wewnętrznych jak skłonności genetyczne, hormony lub czynników zewnętrznych jak choćby promienie UV - melanosomy z melaniną pękają i pigment zostaje uwolniony do komórek. W komórkach melanina zawsze gromadzi się pomiędzy jądrem komórkowym (gdzie znajduje się materiał genetyczny), a powierzchnią komórki zwróconą do światła, w ten sposób, przynajmniej w pewnym stopniu ochrania DNA przed uszkodzeniami powodowanymi przez promieniowanie UV.
Komórki z melaniną stopniowo wędrują na powierzchnię naskórka wypychane przez kolejne powstające grupy nowych komórek warstwy podstawnej. Po dotarciu do warstwy rogowej naskórka - ulegają złuszczeniu. Cząsteczki melaniny są trwałe i stabilne, ale są usuwane razem z martwymi komórkami, dlatego z czasem opalenizna blednie.

Melanina występuje w dwóch formach różniących się kolorem i kształtem :

1. eumelanina - barwnik ciemny (czarny i brązowy), o regularnym, okrągłym kształcie,
2. feomelanina - barwnik jasny, czerwono-żółty, o nieregularnym kształcie.

Oba powyższe rodzaje często występują równocześnie, choć w różnych proporcjach. Od liczby i rodzaju cząsteczek melaniny w naskórku i cebulce włosa zależy ich kolor. Jak się łatwo domyślić - u blondynów ilość melaniny jest niska.
Ogromna różnorodność kolorów włosów (naturalnych) oraz odcieni skóry, które spotyka się wśród ludzi bierze się właśnie z różnych proporcji obydwóch barwników. Duża ilość eumelaniny skutkuje ciemniejszą skórą i (częściowo) ciemniejszym odcieniem włosów. Większa ilość feomelaniny to jasna skóra i jasne włosy.

Ludzkie noworodki rasy białej nie mają w tęczówce melaniny, dlatego ich oczy są niebieskie - melanina w tęczówce jest wytwarzana później. U innych ras człowieka, melanina pojawia się w tęczówce jeszcze przed narodzeniem.

Melanina spełnia w organizmie człowieka następujące funkcje:

• promieniochronną – chroni skórę, włosy i wnętrze ciała przed promieniowaniem UV, które wchodzi w skład promieniowania słonecznego. Pod wpływem tych promieni ilość melaniny się zwiększa, powodując przejściową zmianę zabarwienia skóry (opaleniznę).
• przeciwutleniającą – neutralizuje wolne rodniki, hamuje procesy przedwczesnego starzenia się skóry
• podnosi odporność skóry na oparzenia słoneczne, zmiany nowotworowe poprzez wytworzenie opalenizny, która jest swoistą barierą chroniącą przed przenikaniem UV w głębsze warstwy skóry
• wpływa na termoregulację organizmu
• reguluje biosyntezę witaminy D3

Ktoś, kto opala się powoli, z zaczerwienieniami skóry i powolną syntezą brązowej eumelaniny - ma najprawdopodobniej duży deficyt miedzi w organizmie (dodatkowe objawy to wysoki poziom trójglicerydów we krwi, stłuszczenie wątroby i ogólne złe samopoczucie). Uzupełnienie niedoborów miedzi polega na spożywaniu sałaty, wołowiny i wątróbki z dala od białek jaj i mleka, które utrudniają jej wchłanianie. Efekt zmiany diety dość szybko jest widoczny w zmianie reakcji skóry na słońce - opalenizna robi się szybko ciemnobrązowa bez przejścia przez fazę zaczerwienienia. [wikipedia]

Kolor skóry
Za kolor skóry odpowiedzialne są głównie ziarna melaniny znajdujące się w keratynocytach. W mniejszym stopniu na barwę skóry wpływa jej ukrwienie. Spośród dwóch rodzajów, eumelanina jest barwnikiem dominującym. Dotyczy to zwłaszcza włosów, ponieważ odcień skóry jest dużo bardziej zróżnicowany - od bardzo jasnej do czarnej.
Przyjmuje się, że kolor skóry i włosów są ze sobą powiązane i są efektem adaptowania się przodków do warunków środowiska. Prawdopodobnie najstarsi nasi przodkowie pojawili się setki tysięcy lat temu w Afryce. W trakcie ewolucji wydzieliły się 3 różne rasy :

1. azjatycka,
2. afrykańska - bezpośredni potomkowie afrykańskich przodków,
3. kaukaska - obejmująca m.in. zachodnią i centralną Europę oraz Hindusów

Co ciekawe, w skórze ludzi o czarnej skórze wcale nie ma więcej melanocytów niż w skórze jasnej. Różnica leży w rozmiarze melanosomów - u osób czarnoskórych są one większe i bardziej "napakowane" melaniną.

• przedstawiciele grupy azjatyckiej mają melanosomy stosunkowo duże, rozproszone - pojedyncze i zgrupowane,
• melonosomy grupy afrykańskiej są największe, wypełnione barwnikiem, nie łączą się w grupy,
• melanosomy grupy kaukaskiej są mniejsze, mają mniej melaniny, w komórkach łączą się w grupy

Kolor skóry - ewolucja i środowisko
W strefie równikowej, w Afryce, Ameryce Łacińskiej oraz Indiach, gdzie występuje bardzo silne nasłonecznienie wielu tubylców ma gruby naskórek z bardzo dużą ilością barwnika, który zabezpiecza przed promieniowaniem słonecznym - bardzo ciemna skóra chroni około 30 razy silniej niż jasna. Z drugiej strony nie ma jednoznacznego związku pomiędzy nasłonecznieniem regionu, a kolorem skóry. Dla przykładu - rdzenni mieszkańcy Australii mają bardzo ciemny odcień skóry w odniesieniu do zakresu temperatur w jakich żyją. Ilość barwnika w skórze amerykańskich Indian (potomkowie rasy azjatyckiej) niewiele się zmienia na całym kontynencie. Przykłady te to zapewne wynik migracji przodków sprzed około 50 tysięcy lat. Z kolei kilka tysięcy lat temu, z nieznanych powodów nastąpiła migracja ze wschodu na zachód (jakby znajome zjawisko, czyż nie ?) W jej efekcie ówcześni mieszkańcy centralnej i zachodniej Europy zostali zepchnięci na zachód. Wśród nich byli Celtowie - błękitnoocy, o jasnej skórze podatnej na słoneczne podrażnienia. Ich potomków można spotkać w Szkocji i Irlandii.

W niektórych przypadkach daje się zaobserwować szczególny rodzaj adaptacji skóry do klimatu. Wielu Skandynawów ma zimą jasną skórę i jasne włosy. Podczas krótkiego, ale słonecznego lata ich skóra wyraźnie i szybko ciemnieje podczas gdy włosy stają się niemal białe.

Komórki Lagerhansaodpowiadają za mechanizmy obronne skóry (bronią przed obcymi substancjami które wniknęły w skórę). Stanowią element tkanki limfatycznej związanej ze skórą. Często nazywa się je „zewnętrznymi posterunkami” układu immunologicznego. Rozpoznają i unieszkodliwiają ciała obce. Komórki Langerhansa to inaczej makrofagi. Odgrywają także ważną rolę przy uwrażliwianiu się, uwarunkowywaniu skóry oraz przy alergiach. Niektóre czynniki, takie jak promienie UV czy rentgenowskie, znacznie zmniejszają liczbę komórek Langerhansa, co może doprowadzić do zaburzenia nadzoru immunologicznego i w konsekwencji sprzyjać rozwojowi nowotworów skóry. Czas regeneracji po naświetleniu zależy od intensywności promieniowania.

Komórki Merkla są to szczególnego typu keratynocyty rozmieszczone przede wszystkim na owłosionych powierzchniach skóry, ale również w macierzy paznokcia i na powierzchni dłoni. Zaliczane są do komórek układu nerwowego ponieważ ich zakończenia stykają się z włóknami nerwowymi, co pozwoliło wysunąć teorię, że pełnią rolę przekaźników.

Wasz Admin

---

wykorzystano informacje :
pl.wikipedia.org
www.pgbeautygroomingscience.com
www.cosmetic.pl

Dodaj komentarz

Imię

Temat

Wyślij

Skasuj